When birds come back

‘Hoop’ is dat ding met veren, schrijft Emily Dickinson in achttienhonderd-zoveel.

Dat ding met veren. Vele vormen kan het aannemen. Bontgekleurde hartstochtelijke verschijningen: vogels, engelen, courtisanes met verentooien – wervelend en dansend door lucht en ruimte.

In dit programma komen ze allemaal voorbij. Van ontzagwekkende engelen in Schönbergs Friede auf Erden, langs zwaluwen en mussen die in Shaws compositie een nest vinden voor hun jongen, naar de troost – de zuster van de hoop – die Hugo Wolfs hart vervult bij het ruisen van het bos.

Hoop. Het kan in de eenvoudigste maar toch prachtigste dingen zitten. We hebben een programma samengesteld met bont-gevederde werken die verbondenheid met de natuur ademen, vol hoop, troost en – niet te vergeten – hartstocht. Met een diep verlangen naar wilde nachten, een hart dat opspringt bij de eerste zwaluw, of de haartooi van een schoonheid die in vervoering brengt. Het vraagt om dromerij. Om één bij en een klavertje, die een heel veld omtoveren in een bloeiende zomerweide.

Uitvoerenden:

Kamerkoor Venus
onder leiding van dirigent Krista Audere